اینترنت قطع می‌شود، آزادی اجتماعی سلب می گردد و هزاران مثال مشابه دیگر، این گزارها در جلسات پشت درهای بسته تصویب می شوند، به قانون بدل می گردند و همه مردم ملزم به اجرای آن.
در سمت مخالف، قانون از متن جامعه در طی امری تدریجی شکل می‌گیرد و تبدیل به اصل می شود، مثل اصل برابری همه مردم در برابر چشم بینای قانون.
این دو گزاره تفاوت بنیادین بین دو شیوه از حکمرانی قانون است، اولی حکومتِ قانون و دومی حکومت بوسیله قانون.
در حاکمیت قانون، دولت به عنوان خدمتگزار، صرفاً قوانین موجود را اجرا می‌کند. این قوانین بر مردم عیان هستند پس قوانین باید طوری تنظیم شوند که همه مردم بتوانند آنها را فهمیده و رعایت کنند
اما در حکومت با قانون، قانون صرفاً ابزاری است برای پیشبرد اهداف سیاسی.
پس در حکومت با قانون، دولت با ابزار مقررات‌سازی سعی خواهد کرد تا اوضاع را تحت کنترل درآورده و اهداف سیاسی را محقق کند. در حکومت با قانون تنها مردم عادی هستند که همواره باید مقررات را رعایت کنند و مقررات هر روز ممکن است متناسب شرایط و مقتضیات دولت تغییر کند.
یکی از مشکلات اساسی ایران نیز در مباحث حاکمیتی قانون است، نقشه شاخص آزادی اقتصادی در جهان که در آن زیرشاخه های آن حاکمیت قانون، حقوق مالکیت و اثربخشی قضاییهم بررسی می شود ایران را از لحاظ اقتصادی و حکمرانی در زمره بسته ترین کشورهای دنیا طبقه بندی می کند
رتبه آزادی اقتصادی ایران در شاخص مطرح شده چگونه است؟
تبادل نظر